کودکان چقدر اسباب بازی نیاز دارند؟

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که بازی کردن در کودکی پایه‌های شخصیتی افراد را در آینده مستحکم می‌نمایند، نوع بازی و کنش‌هایی که کودک با بازی‌های مختلف دارد می‌تواند بیانگر نکات کلیدی در شخصیتی که در حال شکل گیری است باشد. همانطور که همه ما می‌دانیم بازی کردن برای کودکان بسیار مهم است این بازی کردن است که باعث رشد فردی، رشد ذهنی و رشد مهارتی کودکان می‌گردد. اما چه نوع بازی می‌تواند تعیین کننده این رشد شخصیتی و مهارت‌های فردی کودک باشد. 

بازی کودکان با اسباب بازی

بسیاری از کودکان و والدین آنها  بازی کردن را تنها در قالب استفاده از اسباب بازی می‌بینند و ذهنیتی برای بازی‌های بدون اسباب بازی ندارند در حالی که بازی کردن قرار نیست همیشه با استفاده از اسباب بازی‌های مختلف انجام گیرد. بسیاری از والدین انواع و اقسام اسباب بازی را در اختیار کودکانشان قرار می‌دهند و انتظار دارند که کودک با آنها سرگرم شود. این والدین حتی اقدام به خرید اسباب بازی‌های جدید و گاها بسیار گران می‌کنند و این ذهنیت را دارند که شرایط بازی‌های سازنده را که منجر به رشد مهارت‌های فردی کودک می‌شود را برای کودک خود فراهم نموده اند.
اما کودکان گاهی احتیاج دارند که بازی‌هایی را بدون حضور اسباب بازی انجام دهند. نیاز دارند وقت خود را در کنار هم سن و سالانشان یا والدینشان سپری نمایند و بازی‌های حرکتی را نیز انجام دهند که باعث تحرک فردی آنها شود. کاهش اسباب بازی کودک می‌تواند به این امر کمک شایانی نماید. 

روانشناسی اسباب بازی

اینکه کودکان چقدر اسباب بازی باید داشته باشند دغدغه بسیاری از والدین است. در جریان یک پژوهش در اروپا مشخص گردیده است که در صورت کاهش یا حذف اسباب بازی از بازی‌های جمعی کودکان در مدارس و مهدکودک‌ها، بازی‌های کودکان خلاقانه تر شده و آنها از بازی‌های جدید حرکتی استقبال بیشتری خواهند نمود.
روانشناسان معتقدند که تعداد اسباب بازی‌های کودکان نباید زیاد باشد به همین علت لازم است والدین در خرید بی رویه اسباب بازی برای کودکان خود تجدید نظر نمایند. اینکه کودک شما اسباب بازی‌های فراوانی داشته باشد هرگز یک حسن محسوب نمی‌گردد بلکه یک عیب است که ممکن است باعث شود در آینده کودک شما از ثبات رفتاری و عقیده ای کمتری برخودار شود.

فواید کم بودن اسباب بازی

1- کودکانی که اسباب بازی کمتری دارند از خلاقیت بیشتری برخودار هستند. این کودکان به خود یاد می‌دهند که از کمترین امکانات برای انجام بازی استفاده کرده و قوه تخیلشان را قوی می‌کنند. 
2- کم بودن اسباب بازی به کودک کمک می‌نماید با دیگران ارتباط بهتری داشته باشد. این کودکان روابط عمومی بهتری نسبت به سایرین دارند و در جمع حضور موثرتری دارند.
3- کودکی که اسباب بازی کمتری دارند مراقبت از داشته‌هایش را بهتر انجام می‌دهد. او می‌داند که داشتن یک اسباب بازی چقدر ارزش دارد و به مراقبت از آن می‌پردازد.
4- داشتن اسباب بازی برای کودکانی که زیاد با آن درگیر نیستند نهایت خوشبختی نخواهد بود و به همین دلیل آنها راحتر می‌توانند به یادگیری علاقمند شوند. 
5- اسباب بازی کمتر به کودکان فرصت حرف زدن می‌دهد، این کودکان وابسته شدن به یک اسباب بازی را می‌توانند تجربه نمایند و دوست شدن با آن را و حتی می‌توانند با آن صحبت کنند علاوه بر آن اینگونه کودکان فرصت بیشتری را برای صحبت کردن با والدین و بزرگترهای خود دارند.
6- کودکانی که اسباب بازی کمتری دارند بیشتر به مطالعه علاقه نشان می‌دهند و ترجیح می‌دهند وقت خود را صرف خواندن کتاب‌های کودکانه یا نقاشی کردن یا شنیدن موسیقی نمایند. این سه مولفه نقش مهمی دررشد شخصیتی کودک دارد.
7- اسباب بازی کمتر کودکان را آرامتر بار می‌آورد و از پرخاشگری خبری نخواهد بود این کودکان شراکت را یاد می‌گیرند و با سایرین داشته‌هایشان را شریک می‌شوند و به دنبال رقابت با دیگران نیستند.