بازی کردن از نیازهای اولیه کودکان است، همانگونه که غذاخوردن لازمه رشد جسمی کودک است بازی کردن نیز به مثابه غذای روحی است که لازمه رشد ذهنی و روحی کودک می‌باشد. توجه به این نیاز کودک در تمامی سنین کودکی توسط والدین الزامی است. 

از آنجایی که کودکان از 4 سالگی به بعد وارد مرحله کنش و واکنش با افکار پیجیده می‌شوند لازم است بازی‌های آنها دارای کمی‌پیچیدگی شود. بازی‌های مشکل‌تر باعث می‌شود کودک از مهارت‌های بدنی و فکری خود استفاده نمایند. استفاده از بازی‌های بسیار پیچیده که برای کودکان بزرگتر از 4 سال است توصیه نمی‌شود. زیرا پیچیدگی بسیار باعث درماندگی کودک در حل مسئله می‌شود و این مسئله پیامدهایی مانند رها سازی بازی را در پی خواهد داشت.